Montessori pedagogia

Helduak, irakasle baino gida izena hartzen duena, rol garrantzitsua dauka Montessori pedagogian. Banakako arreta eskainiaz, haurren laguntzaile bilakatzen da haien garapenean zehar. Gidaren zeregin nagusienetako bat behaketak egitea da, ikasle bakoitzaren beharrak ezagutzeko eta une bakoitzean non dagoen jakiteko.

Gidak haurrei material zehatz eta erakargarriak erabiltzen erakusten dizkie banakako aurkezpenen bitartez eta berak xehetasunez diseinatutako espazio atsegin batean (girotutako ingurunea izenekoa).

Materialen bidez haurrek libreki eta modu autonomoan ikasten dute, komunitatearekin elkarreraginean.Montessori pedagogiak errealitatea haurrei eskaintzea du helburu. Horretarako, girotutako ingurunea prestatzerakoan, gidak errealitatea birsortu egiten du. Hau posible egiten duen ezaugarrietako bat adin desberdinetako haurrak gela berean nahastea da, txikienek handiengandik ikasten duten talde dibertsoa sortuz.

María Montessori

Chiaraville, Italia, 1870- Noordwijk,
Países Bajos, 1952

A Maria Montessori se le conoce sobre todo como pedagoga, pero fue además médica, filósofa y psicóloga. Pionera del movimiento feminista italiano, estuvo nominada tres veces al premio Nobel de la Paz, en los años 1949, 1950 y 1951.

Su modelo educativo, basado en la observacion cientifica, pone a la niña o niño en el centro de la educación, lo que le lleva a ser parte activa en su proceso de aprendizaje y en el desarrollo de sus potencialidades partiendo de sus intereses.
En 1929, la Dra. Maria Montessori fundó la Association Montessori Internationale (AMI) encargada de preservar su legado y seguir innovando y aumentando el impacto y el alcance de sus principios.

Hoy en dia, la educación Montessori sigue funcionando y está avalada en más de 140 países del mundo entero. Cada vez es más la gente que apuesta por esta pedagogía.

"Ez dut uste Montessorirena baino metodo hobea dagoenik haurrek munduko edertasunarekiko sentikortasuna garatzeko eta bizitzaren sekretuekiko jakinmina piztuarazteko"

Gabriel García Márquez

Komunikazio ez bortitza

Komunikazio Ez Bortitza komunikatzeko modu bat baino gehiago da. Sentimenduei eta beharrei nabarmentasun berezia ematen dien bizi-filosofia dela esan genezake.

 

KEB-a Marshall Rosenberg psikologo estatubatuarrak garatu zuen 1960ko hamarkadan. Bihozbera izateko gaitasuna pertsona guztiok daukagula defendatzen du eta, handik abiatuz, indarkeria eta beste pertsonei min egiten dien jarreraren jatorria gure beharrak betetzeko modu eraginkorrak ez aurkitzean dagoela dio.

 

Filosofia honek sentimendu eta beharren zerrenda luzea aintzat hartzen du. Sentimendu eta behar hauek pertsona guztiontzat amankomunak dira eta momentuan bizitzen ari garenaren arabera adierazten zaizkigu gorputzean. Beharrak asebeteak edo asegabeak izan daitezke eta honen arabera sentimendu bat edo beste agertuko zaigu. KEB-ak sentimenduak ez ditu ontzat edo txartzat hartzen, guztiek informazio baliagarria ekar bait diezagukete.  Hemendik abiatuz, norbaitek bere sentimenduak eta beharrak kontuan hartzen dituenean kontzienteki, besteenak ere kontuan hartzeko gai izango da. Honek modu baketsuan eta errespetuz komunikatzeko aukera ematen digu: entzutetik eta beste pertsonei etiketak jarri gabe eta epaitu gabe; harreman zintzoak eta enpatikoak izateko aukera emanaz.

Sortzaileak